امـشب تمام حوصـله ام را

در یـک کـلامِ کـــوچـک٬

در خـــاطـراتم٬

در صـفحات خـط خـطیِ قــــلـبم٬

خـلاصه کردم...

واژه واژه

         سـطر سـطر

صـفحه صـفحه

        فـصل فـصل

دفـــــــتر خـــاطراتم را ورق می زنـم..

تـمامی صـفحاتش سـیاه اسـت..

سـرشـار است از خـاطرات دل نشـــین

خـاطرات شــیرینــــــ .!.

و ای کاش تـــکرار شـــدنی...

آن روزهایی که رفـتند

آن روزهـای خــوب..

آن روزهـای بـرفی خـاموش..

آن روزهـای سـرد پــاییز..

آن هایی که گذشـتند..

در اوراق زرد و پراکنده ی این دفــترچه ی قـدیمی 

صـفحه های ســـفید زیاد است..

به راسـتی چـــرا ســـفید مـانده اند؟!

روی یکی از آن صـفحات با رنـگ قـــرمز نوشته بودم:

                            "  نــمی نویسم از بـــرای فــــــرامــــوشــــــی "

فـــــــرامــــوشــــــی ؟!

فــرامـوشـیِ خـاطـره ای تـلـخ..

یا شاید غــــریب..

غـــریب به وســـعت دلــــتنگـی...

دفــتــرچه ی خــاطراتم سـرشـار است از واژه های دل نشــین..

ناخودآگاه صـدای خـنده ام تـوجـّه ام را به خــودم جـلب می کـند..

خـیسیِ گــونه هایم از چـیست؟!

از شـــوق خـــــــنده؟!

نـــــمی دانـــــم٬ شـــــایـــــد..!

غـــــرق در آن روزهـــا شـده ام..

آن روزهـایی که گـذشت..

روزهـایی که ســپری کـرده ام٬ تا به حـــــال برسم

و اکــــنون را ســـپری می کـنم تا به فــــــرداهـــا برســـم...!

شـاید فـــــردا نیز غـبطه ی حـال کنونم را بخـورم..

ای کــــاش آن روزهـــــا تکــرار شـــدنی بـــود..

آن روزی که نـــــامم را در کــوچـه ای پنــــهان٬

بر روی دیـــــوار کـــــاهـــگلی اش نوشــتم..

آن روزی که دســــتان پیـــرزنی را برای کمک فشــردم

و چـقدر گـــــرم و مـــــهربان بود دســـــتان چــروکیده اش...

روزی که چـــشمان نـیازمندِ کـــودکی٬ مــرا از خــــود بیـــخود کرد..

روزهـــایی که در بین خـــــاطـــرات  گـــــم شـد..

آن روزهــــای ســــاکت و آرامــــــــ..

آن روزهـــایی که دلـــم برایش تنـــــگ اسـت...

گاهی نگـــاهم در تمـام روز

به عـــابران ناشــــناس شــــهر

به دنـــبال آن روزهـــــای گـــــم شـده می گـردد..

آن روزهـــایی که گـذشت و رفــت..

در آســــــمان خــــاطرات پر کشـــید و رفــت..

دارایی ام از آن روزهـــا

تنــــــهـا

واژه هـا٬ســطرهـا٬صــفحه هـا و فـصل هـایی اسـت

که خـواندنش ناگـــاه٬

چـــــشـمانم را تـــــر می کـند

و لــــبانم را از هم می گـشاید..

روزهــای دوســـت داشــتنی در پسِ ســطرهـا و صـفحه هـا...

در دفــــتر چـــــار فـصل زنـــدگی

صـــفحه ها پــشت سـر هم می روند

هــریک از این صــفحه ها٬ یـــک لـــــحـظه اند

لـــــحـظه هـا با شــــادی و غــــم می روند٬

                                                    می گـذرند 

                                                                        و ســــپری می شـوند...

زنــــدگی در گــــذر اسـت

             از دیــــروز تا فـــــردا..

                      از آغــــاز تا پـــــایــــــان..

                                       از تــــلخـــــ تا شــیرینــــــ..

                                                      گـاه پــــیدا و گـاه پـــــنهــان..

                                                                   قـــــدر تـــمامیِ لـــحـظاتش را بــدانیم...

دلـــــم بـرای خــاطـرات گــذشـته..

بـرای شــانه های پر محــــبّـت پـــــــــدر..

و آغـــــــــوش گــــــرم مــــــــــادر..

تـــــــنگ شده اسـت...

         به یـــــاد کــــودکـی هـــایم...

و کــــلام فـــاضل٬ عــــین  حـــــقـیقت اسـت:

" خـــــواب دیـــدم که رؤیــــاسـت٬ ولــی رؤیــــا نیــــسـت..

 زندگی می کنم و برایش دلیل هم دارم :

دوست داشتن تــــــــــــــــــــــو …